Νότα Κυμοθόη
Ποίηση
Πέρασα ώρες πολλές σκυφτή μέσα σε βιβλία
και σε μονοπάτια που χαράχτηκαν από ψυχές
που περιφέρονται ολόγυρα με παράξενες πλέψεις.
Περπατούσα πάντα μόνη και με βιάση
ρουφώντας χυμούς πνευμάτων
γιατί γύρευα ν' απολαύσω όλη τη διαδρομή
δίχως να ξεφύγει μήτε μια ηλιαχτίδα
που τρύπωνε κρυφά ανάμεσα στις σελίδες
και μούδινε τη χάρη ν' ανασαίνω φως
που ενώ δεν καταδεχόμουν να σηκώσω το βλέμμα
εκείνο ερχόταν και με σκούνταγε με τον τρόπο του...
Ήταν όλες αυτές οι φυσιογνωμίες των δέντρων
που ήταν δύσκολο να σκαρφαλώσω σε όλα τα κλαδιά τους
κι είχα την αξίωση να γευτώ τους καρπούς
να ευχαριστηθώ το άρωμα των ανθών τους
και να χαϊδέψω με τ' ακροδάχτυλά μου τις ράχες
από εκείνα τα φύλλα τους οπού είχαν αντοχή
να δεχτούν τη μεγάλη μου φιλοδοξία να τα μάθω.
Ποιητάδες, Συγγραφείς, Φιλόσοφοι,..γραφιάδες όλοι
και δίχως να κατανοήσω την αποστολή μου
είχα ένα δάσος γύρω μου από μεγάλα δέντρα...
Η καρδιά μου ζει πολύ με αυτά τα πλούτη
αναπνέει το οξυγόνο της φυσιογνωμίας τους
κι ίσως είναι κουσούρι στην εποχή μας ετούτη
μια τέτοια παραξενιά σε μια γυναίκα...
Νομίζω, πως είμαι φτιαγμένη να πειθαρχώ σιωπηλά
κι όταν έρχονται και με συναπαντούν στιγμές
να μου πουν για όσα εκεί έξω συμβαίνουν
νομίζω πως όλα είναι ένα όνειρο σαν σύννεφο,
που δε μένει ποτέ ίδιο, αλλά εξανεμίζεται.
Γιατί, πως να εξηγήσει κάποιος την ορμή των νέων;
Τις εχθρικές διαθέσεις των γειτόνων σε μια γυναίκα;
Των ανδρών τη βια και την πολεμική διάθεση;
Των συνανθρώπων την αλαζονεία και το φθόνο,πως;
Κι όλες τις αδιάκοπες μαχαιριές και τα πικρά λόγια
πως να τα περιγράψεις; Τι να πεις; Απλά...τίποτα,
γιατί, όλα αυτά είναι η κοπριά για τις ρίζες των δέντρων.
Η λεμονιά, η πορτοκαλιά, η φουντουκιά και το υποφαές...
κι όλα στο δικό τους τόπο και χώρο πειθαρχημένα με χάρη.
Ελλάδα του 2011...Όμορφη μέσα στις ανάσες των ανθρώπων
που είναι έτοιμοι να κάψουν τα πάντα φοβισμένοι...
Αλλά, όταν σκέφτομαι το Νικηφόρο Βρεττάκο
μαλακώνει η ψυχή μου και γυρεύω το λαβωμένο χειμώνα
για να δω τα χρωματιστά του σύννεφα κι ας έχει ψύχρα
κι ας έχει βροχή κι άς έχει αέρα, η στιγμή της αλλαγής
έρχεται σαν παλίρροια κι ακούω φωνές διαδηλωτών
μαντεύω αντιστάσεις κουμουνιστών με το Μίκυ σα Σπίθα
να θέλει πάντα νάναι στην κορφή και γύρω τα σπουργίτια
για να ταϊζει την πείνα τους τραγούδια, νηφάλιος πάντα...
Πως να ξεστρατίσω απ' όλο αυτό το Φως;
Με έχει λαβώσει ως φαίνεται και με τραβά από εδώ ο Ελύτης
από εκεί ο Σεφέρης, παρά πέρα έρχεται ο Καζαντζάκης
και με σκουντά να ξυπνήσω κι ο Ρίτσος ορθός με κοιτάζει
κρατώντας τη Ρωμιοσύνη στα χέρια του...
Τι να πω; Είναι κι ο Πλάτων λίγο ψηλότερα
κι ο Αριστοτέλης κι εκεί σιμά στο μπαστούνι ακουμπώντας
έρχεται κι ο Παλαμάς και πιο πίσω ο Παπαδιαμάντης
κι ο Μακρυγιάννης κι η Σαπφώ γελάει παράξενα,
καθώς το μυαλό μου έχει μείνει ακίνητο εκεί...
οπού, μια μάνα κρατά σκυφτή ένα μωρό
και γυρεύει ελεημοσύνη στο πλακόστρωτο της Ερμού
ενώ φυσάει, ναι, φυσάει απόψε ο αέρας μανιασαμένα
κι ας είναι το τζάκι αναμμένο και ζεστό...
Μέσα στη θύελλα αυτής της καθημερινής ζωής
δεν παρακάλεσα τους φίλους μου για τίποτα
γιατί απαίτηση δεν έχω μεγαλύτερη από ένα δέντρο
οπού ποτέ του δε γύρεψε τίποτα από μένα...
ενώ εγώ, γυρίζω σαν σπουργίτι πεινασμένο
και γυρεύω τους σπόρους του για να τραφώ...
Τι να σου φέρω εργάτη, φίλε, αδερφέ;
Τι να σου δώσω συνέλληνα φτωχέ;
Χαρτιά, μόνο χαρτιά και χρώματα έχω εδώ
οπού τόσα χρόνια έσκυβα πάνω τους με αγάπη
όπως όταν εσύ έσκυβες να φιλήσεις αγαπημένη.
Σήμερα δεν μπορώ ν' αθροίσω άλλους πόνους!
Είναι η ώρα κοντά μεσάνυχτα
κι η σκέψη μου βγαίνει ως το φως που εξαντλείται
κι όσο σκέφτομαι πόσος ήλιος ξοδεύεται
μέσα στο ελληνικό μου αίμα
κάνω μεγάλο μονόλογο για να σμίξω μαζί σου
γιατί αλήθεια είναι κάποιες στιγμές
οπού αισθάνομαι απέραντη αγάπη
γι' αυτό το στριμωγμένο μου χώρο
οπού τα δάχτυλά μου
ακουμπούν γοργά τα πλήκτρα
για να προλάβουν της ψυχής
και του μυαλού μου τους σφυγμούς
οπού αδίστακτα υπαγορεύουν.
Συγχώρα με, που ακούμπησα πάνω σου
όλη την ψυχή μου απόψε...
Μα, να, σε αγαπώ! Είναι απλό
αλλά τόσο σπουδαίο να έχεις φίλους
που να μοιράζονται μαζί σου άνθη.
Γιατί, τι άλλο είναι ο λόγος;
Λουλούδια που μοιράζονται στον αέρα...
Σας φιλώ,
Καληνύχτα!
Νότα Κυμοθόη
Πνευματικά δικαιώματα © 2011 Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη "Φυσιογνωμίες δέντρων" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη
