Νότα Κυμοθόη
Όπου Γης
Ποίηση
(για την Ημέρα Ποίησης 2012)
Κατά που στρέφει τώρα ο καιρός
οπού απάνω σε τοπία οι ποιητές
στραγγίζουν όλες τις σταγόνες του νερού
με το μέτωπο στραμμένο σε οδύνες
εκεί οπού γυρνάει ο λογισμός με μυρωδιές...
Απομακρυσμένες φωνές από ψυχές
Χέρια δίχως όνειρα σε θολούς ουρανούς
με στίχους επάνω σε ανάμνηση πικρή
Δάκρυα είν' τα λόγια δίχως κανένα προορισμό
κατά που να βρω εσένα στους αφρούς
μιας θάλασσας ολόγυρα με τη ρέμβη σκληρή
ως εξόριστη μετράω τα θηρία στο γιαλό
κι έναν ήλιο που έβαλαν σημάδι
των λαών οι παράφορες πολιτικές.
Κατά που να βρω εσένα Ποιητή
υπερπηδώντας ανθρώπων καημούς,
γιατί η νοσταλγία είναι πολύ βιαστική.
Μέσα σε τοπία άνοιξης περπατά ο χαμός
κι όμως, βλέπω άνθη, χελιδόνια κι οργασμό
ως γύρις ποίησης ή ως παρελθόντος μηχανισμό
σφηνωμένο σήμερα σ' ασφυξία διπλή...
Τα φτερά υψώνουν στον αέρα πουλιά
μέσα στο φως τ' ουρανού αληθινά
τραγουδώντας για τα λυπημένα πρόσωπα
οπού περίμεναν όρθια σε φανοστάτες
Εσένα, για να πεις πάλι το ρήμα της Αγάπης!..
Πνευματικά δικαιώματα © 2012 Νότα Κυμοθόη