ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣΓράφει η Νότα Κυμοθόη* 2008
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
"Μάννα μου, εγώ 'μαι τ' άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι
οπού το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει.
Το δόλιο! όπου κι αν στραφεί κι απ' όπου κι αν περάσει,
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί, κλωνάρι να πλαγιάσει.
Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ' αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ' αφρισμένη,
παλαίβω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκουρα πλην την ευχή σου μόνη.
Στην αγκαλιά σου τη γλυκέιά, μανούλα μου, ν' αράξω
μες στο βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω.
Μανούλα μου, ήθελα να πάω, να φύγω, να μισέψω
του ριζικού μου από μακρυά τη θύρα ν' αγναντέψω.
Στο θλιβερό βασίλειο της Μοίρας να πατήσω
κι εκεί να βρω τη μοίρα μου και να την ερωτήσω.
Να της ειπώ: είναι πολλά, σκληρά τα βασανά μου,
ωσάν το δίχτυ που σφαλνά θάλασσα, φύκια κι άμμο
είναι κι η τύχη μου σκληρή, σαν την ψυχή τη μαύρη
π' αρνήθηκε την Παναγιά κι οπόλεος δεν θαύρει.
Κι εκείνη μ΄αποκρίθηκε κι εκείνη απελογήθη:
"Ήτον ανήλιαστη, άτυχε, η μέρα που γεννήθης
άλλοι επήραν τον ανθό και συ τη ρίζα πήρες
όντας σε έπλασ' ο Θεός δεν είχε άλλες μοίρες".
(1874, Λυρικό ποίημα αφιερωμένο στη μάνα του)
" Όλοι σε λέγανε τρελό και σε περιφρονούσαν
τη καλημέρα οπού 'λεγες την έπαιρν' ο αέρας...
Κι ήρθε καιρός οπού 'γινες οικόσημο της Σκιάθου
κι ο δρόμος όπου διάβαινες δρόμος της οικουμένης..."
*(Σκιάθος 2008, Ιούνιος-Ιούλιος. Μπούρτζι)
Γεννήθηκε στη Σκιάθο στς 4 Μάρτη 1851. Γιος του Διαμαντή Εμμανουήλ Μοσχωβάκη. Ο πατέρας του γόνος ναυτικής οικογένειας έγινε παπάς. Για τους Σκιαθίτες ήταν ο παπα-Διαμαντής κι ο Αλέξανδρος μετά τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή εντάσσεται οριστικά ως μεταφραστής, επιφυλλιδογράφος, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και αρθρογράφος στον ελληνικό τύπο. Ήταν και ψάλτης στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών, όπου έψελνε και ο Μωραϊτίδης και λειτουργούσε ο πατέρας του.
Μια ιερή μορφή. Ένας ταπεινός άνθρωπος, που είχε υπομονή σε όλα τα χτυπήματα της μοίρας του. Οι συμπατριώτες του τον περιφρονούσαν όσο ζούσε και δεν τον υπολόγιζαν. Κανείς Σκιαθίτης δεν μπορούσε να δει το φως οπού είχε μέσα του...Σήμερα έχουν τη μορφή του οικόσημο της Σκιάθου. Το σπίτι του Μουσείο. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έκανε τη Σκιάθο γνωστή σε όλη την οικουμένη! Ήταν τότε το φως περιφερόμενο ανάμεσά τους και τον χλεύαζαν και είναι στις μέρες μας ακόμα το φως του νησιού...αλλά ελάχιστοι απ΄όλους τους ντόπιους το σέβονται αυτό. Οι περιγραφές στα βιβλία του για τους Σκιαθίτες, χαρακτηριστικές. Ακόμα και σήμερα είναι ίδιες. Άγριοι κι άγιοι. Σκληρόκαρδοι και καλοσυνάτοι...
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου