και ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ...
Γράφει η Νότα Κυμοθόη
Η "Γραφή" δεν είναι ρόλος "Θεατρίνου"
Κι εδώ είναι και η διαφορά του Συγγραφέα
από τον Ηθοποιό ή το Σκηνογράφο, ενδυματολόγο κ.λ.π..
Ο μεν Συγγραφέας γράφει και υπογράφει το έργο του
Ο δε ηθοποιός "υποδύεται ρόλους"
κι ο σκηνογράφος ή ενδυματολόγος...παίζει με ρούχα
όπως ένα μικρό παιδί με τις κούκλες και τα κουρελάκια...
Οποία σοβαρότης;..
Τα μικρά παιδιά διακρίνονται για την αθωότητά τους
Ενώ τα "μεγάλα παιδιά" που παίζουν ρόλους...ΥΠΟΔΎΟΝΤΑΙ
κι αυτό... ίσως να είναι και τρόπος ζωής τους...
Αγαπώ τους ηθοποιούς
γιατί είναι δύσκολο να ταυτιστούν με το ρόλο τους
κι όταν το κατορθώσουν, είναι...καλοί ηθοποιοί...
Αλλά για να βγουν στη σκηνή παραδίδουν "εαυτόν"
στα χέρια του σκηνογράφου και ενδυματολόγου...
Το "κουστούμι" λοιπόν, σαν περιτύλιγμα...του σώματος
επί σκηνής...
Είχα την τύχη να γνωρίσω το Γιάννη Τσαρούχη
κι είχα την τύχη να μάθω από αυτόν...
Ξεχωρίζουν οι άνθρωποι ακόμα κι αν "παίζουν θέατρο"
γιατί μέσα στη ζωή οι άνθρωποι έχουν αληθινούς ρόλους
και σε αυτούς τους ρόλους, όταν συγκρούονται ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
τότε ο καθένας δείχνει το αληθινό του πρόσωπο...
ΑΛΗΘΕΙΑ, πόσο ταυτίζεται ένας ενδυματολόγος
με τον αληθινό του εαυτό;
Πως γίνεται δηλαδή να είναι κάποιος..."πονόψυχος" σε ξένους
για να είναι...ΔΗΘΕΝ σπουδαίος
και σε ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ να είναι ...ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ;
Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ και η ΒΙΑ τι χρώμα έχει;..
ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ, ας πούμε σε μια οικογένεια...
η απειλή και ο εξευτελισμός και η απομόνωση
κάποιων...
μόνο και μόνο για τη "δόξα" ας πούμε...κάποιων
οι οποίοι άδραξαν και δράτουν ευκαιρίες συνεχώς;
ΣΥΓΧΩΡΩ τους ΔΗΘΕΝ ...όπου κι αν ανήκουν
και τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλη τη γνώση
που μου προσφέρει η όλη συμπεριφορά τους
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...
η "κάτω από τις μάσκες" συμπεριφορά τους...
Μόνο και μόνο, γιατί ο "υάκινθος" έχει το άρωμά του
κι είναι αυτό που πάντα είχα στο γραφείο μου
όταν έγραφα Ποίηση...στο Κολωνάκι ή στο Πασαλιμάνι...
τότε που έρχονταν και ...
διάβαζαν κρυφά τα ποιήματά μου...
Συγχωρώ τους ΔΗΘΕΝ...
που νομίζουν ότι είναι ΚΑΠΟΙΟΙ άλλοι
πίσω από τα ακριβά τους ενδύματα
και ταυτόχρονα τους ΛΥΠΑΜΑΙ
για όλη την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ τους...
αλλά και τη σκόπιμη αδιαφορία τους
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥΣ
ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΟΛΗ ΠΙΣΩ...
Αλλά, όταν υπάρχουν παιδιά
κι αυτά τα παιδιά δεν είναι "ξένα"
αλλά...δέχτηκαν απειλές...
μόνο και μόνο για του ονόματος τη ...δόξα..
και μαζί δέχτηκε κι η μάνα τους...
ΞΕΣΚΙΖΩ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ
και τα όπoια τους κουστούμια
γιατί έμαθα να γράφω ότι γράφω
με το αίμα της ψυχής μου...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
και οι όσοι ντύνουν θεατρίνους...
κομμάτιασαν τη ζωή μιας οικογένειας
μόνο και μόνο για το τίμημα της...φήμης
φιμώνοντας στόματα με απειλές...
Αλλά, ο χρόνος δικαιώνει πάντα
τους πονεμένους...
Μόνο και μόνο γι' αυτό...τους λυπάμαι
γιατί...είχα κι έχω άλλη γνώμη για την ΤΕΧΝΗ!..
Γιατί ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
μπορεί να ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΤΑΜΑΤΑ
μια συγγενή ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
που τυχαίνει να είναι και...μόνη μάνα!..
δίχως ν' αλλάζει πεζοδρόμιο...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ...
είναι τόσο πικρή,
όσο και το ψωμί που μας στέρησαν...
όσο και η αγάπη που δεν έδωσαν...
Αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι...
εγώ θα κόβω το καρβέλι μου στη μέση
για να μη στερήσω το ψωμί
από τα παιδιά μου
που στερήθηκαν και προδόθηκαν
από τον πατέρα τους
για το θέατρο των παράλογων έργων...
κάποιων θεατρίνων...
ΔΗΘΕΝ...εντός κι εκτός...
Μόνο και μόνο γιατί η γραφή μου
είναι χάραγμα ψυχής από μια ζωή
που κομμάτιασαν τα ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!
Νότα Κυμοθόη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου