ΓΝΩΜΗ

"ΩΣ ΑΕΙ ΤΟΝ ΟΜΟΙΟΝ ΑΓΕΙ ΘΕΟΣ ΩΣ ΤΟΝ ΟΜΟΙΟΝ"
Όμηρος, Οδύσσεια
Όπως πάντοτε τον όμοιον οδηγεί ο Θεός ως τον όμοιον
(Απόδοση Νότα Κυμοθόη)


Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Νότα Κυμοθόη "Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ"


                                                                                       φωτ.1.
         

                                                                                     φωτ.2.

                                                                                       φωτ.3.

                                                               φωτ.4.


Νότα Κυμοθόη "Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ"*

" Ελθέ Πνεύμα Άγιον και πέμψον Ουράνιον Σου φωτός απαύγασμα
Ελθέ Πάτερ πενιχρών, Ελθέ δότερ δωρεών, Ελθέ φως των καρδιών
Παρακλήτορ άριστε, Ψυχοδοχεύ βέλτιστε, Γλυκεία ανάψυξις
Μόχθου η ανάπαυσις, Καύματος η χλίανσις, Πένθους παραμύθιον
Ω φως τρισμακάριστον τα έγκατα έμπλησον, Πιστών δεομένων Σου
Άνευ θείας Σου βουλής εν ανθρώπω επί γης αβλαβές ουδέν έστι
Το ρυπαρόν έκπλυνον, το ψυχρόν εκθέρμανον, το πλανηθέν ζήτησον
Δος τοις Σοι λατρεύουσι και επιθαρρεύουσι χάριν την επτάδωρον
Δος της αρετής μισθόν, σωτηρίας δος καρπόν, δος χαράν αιώνιον
Αμήν!"

Η υπόσχεση του Ιησού Χριστού στους μαθητές του, εκπληρώνεται και εν μέσω πλήθους κόσμου φανερώθηκε το Πανάγιο Πνεύμα με δυνατή βοή "Δυνάμεως εξ ύψους κατήλθε και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθεσέ τε εφ' ένα έκαστον αυτών και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρξατο λαλείν ετέρας γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι" (Πραξ. Αποστ. 2, 3-4), ώστε να μεταμορφωθούν οι απλοί ψαράδες και μαθητές του σε Αποστόλλους του λόγου του Θεού. Βρίσκονταν εκεί 120 άνθρωποι από διαφορετικούς λαούς, φυλές και γλώσσες όταν κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα για να κάνει τους ψαράδες Πανσόφους! Μίλησε στη γλώσσα του καθενός και μιλάει ως τις ημέρες μας στη γλώσσα του καθενός! Η Πεντηκοστή είναι η ημέρα οπού έγινε Δωρεά έκχυσις Αγίου Πνεύματος και από την επομένη οι φωτισμένοι Απόστολλοι ίδρυσαν την εκκλησία του Θεού σε όλη τη γη. Ίδρυσαν την εκκλησία της Τριαδικής Θεότητος, του Ενός Θεού και δια φανερώσεώς του την ημέρα της Πεντηκοστής γεννήθηκε ο νέος περιούσιος λαός του Θεού σε μια Αγία Εκκλησία όπου διαμένει το Άγιο Πνεύμα. Σε μια εκκλησία οπού έχει Δύναμη τον ίδιο Τριαδικό Θεό που παρευρίσκεται την ώρα τελέσεως της Θείας Λειτουργίας.
Ο Τριαδικός Θεός είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Τι σημαίνει όμως αυτη η σύσταση;
1)Πατήρ=αγέννητος κι αναίτιος. Δηλαδή δεν έχει από κανέναν την αιτία της ύπαρξής του.
2)Υιός=προέρχεται από τον Πατέρα εκπορευτής. Δηλαδή είναι γέννημα του Πατρός, δίχως να παρεμβάλεται χρόνος μεταξύ της αγεννησίας του Πατρός και της γεννήσεως του Υιού.
3)Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που εκπορεύεται από τον Πατέρα και προβάλλεται από τον Πατέρα δίχως να παρεμβάλεται χρόνος μεταξύ της αγεννησίας του Πατρός, της γεννήσεως του Υιού και της εκπόρευσής του.
Δηλαδή ΠΑΤΗΡ -ΥΙΟΣ -ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ=ΙΔΙΑ ΦΥΣΗ, ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ, ΙΔΙΑ ΔΟΞΑ, ΙΔΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Γιαυτό λέμε ότι ο ΘΕΟΣ είναι ΟΜΟΤΙΜΟΣ, ΟΜΟΤΑΓΗΣ, ΣΥΝΑΡΧΟΣ, ΑΪΔΙΟΣ.
Η λογική του ανθρώπου, αλλά και οι ανθρώπινες έννοιες και λέξεις είναι αδύνατες να διατυπώσουν το μυστήριο του Τριαδικού Θεού! Μόνο η Πίστη διατυπώνει το μυστήριο και η Πίστη δεν εξηγείται, δεν εμφυσείται, δεν εξαφανίζεται! Οι Άγιοι Πατέρες έζησαν το μυστήριο με την αποκαλυπτική εμπειρία, όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος που ομολογεί για τρία φώτα που τον περιέλαμψαν και γράφει: "ΟΥ ΦΘΑΝΩ ΤΟ ΕΝ ΝΟΗΣΑΙ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΤΡΙΣΙ ΠΕΡΙΛΑΜΠΟΜΑΙ. ΟΥ ΦΘΑΝΩ ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΙΕΛΘΕΙΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ".
Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αποκάλυψε το μυστήριο της Αγίας ομοουσίου, ομοδόξου και ομοδυνάμου Τριάδος, όταν είπε στους μαθητές του ότι: " Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και στέλνεται από Αυτόν τον Ίδιον μέσου εμού σε εσάς" (Ιωαν. ιε΄, 26) κι εδώ έχουμε την απάντηση που αναζητάμε ότι δηλαδή Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ. Ο Πατήρ είναι απροσδεής και γεννά προ πάντων των αιώνων, αϊδίως, ίσον με τον εαυτό του Θεό που ονομάζει Υιό και ίσον εκπορεύει Θεό, το Άγιο Πνεύμα, δίχως να χωριστεί η Θεότητα με τη διαίρεση των Προσώπων, αλλά είναι ενωμένη ασυγχύτως με την απαρίθμηση της Τριάδος!

* Νότα Κυμοθόη "Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ"
Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
artnotakymothoe
Copyright:Νότα Κυμοθόη 2008
Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη


ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ
Νότα Κυμοθόη

Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

Νότα Κυμοθόη"Εκεί οπού..." Ποίηση


Νότα Κυμοθόη
"Εκεί οπού..."*
Ποίηση
Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Γυρεύω το άλογο της φωτιάς...
Οπού έχει χλόης μάτια
χαίτη ανέμελη στο φως να κυματίζει
καρδιά όλο αγάπη
κι είναι μόνο!..
Γυρεύω το άλογο της φωτιάς
να συντροφέψει τις στιγμές
οπού μιλάω στον ουρανό
οπού οι βουνοκορφές δακρύζουν
κι ο άνεμος πάει κι έρχεται...
"Ψάξε"...μου λέει ο άνεμος
"Μονάχο του καλπάζει εκεί οπού...
μόνο η αγάπη κατοικεί..."

artnotakymothoe
Copyright:Νότα Κυμοθόη 2008
Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη

Η ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥΡΙΑ ΜΟΥ: Γράφει Νότα Κυμοθόη, αφιέρωμα στον πατέρα μου


Η ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥΡΙΑ ΜΟΥ*Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
 Γράφει η Νότα Κυμοθόη
αφιέρωμα στον πατέρα μου

Είχε φυτέψει ο πατέρας μου, δυο μουριές, για να μας κρατούν σκιά τα καυτά καλοκαίρια. Τις ποτίζαμε μαζί κι εκείνες θεριέψανε. Θέλανε αρκετό νερό, ήλιο κι...αγάπη. Γίνανε δέντρα όμορφα με πλατιά φυλλωσιά και κάνανε μαύρα κι άσπρα μούρα, που δεν έτρωγε κανένας. Μόνο εγώ και τα...πουλιά. Σκαρφάλωνα λοιπόν πιτσιρίκι στις μουριές και εκεί ήταν το σπίτι μου. Έρχονταν τα σπουργίτια και έκλεβαν τα μούρα. Κάπου-κάπου ξεθάρευε κι ερχόταν κι ένα κοτσίφι. Τι όμορφο που ήταν! Όχι πως τα σπουργίτια ήταν άσχημα. Αλλά να, εκείνο είχε ένα κατακίτρινο ράμφος και ήταν κατάμαυρο. Και τα σπουργίτια ήταν πολύ ζηλιάρικα. Όλο μάλωναν μεταξύ τους. Λες και μοίραζαν τα μούρα σε δίκαιο μίρασμα. Δεν καταλάβαινα στην αρχή τη γλώσσα τους, αλλά έτσι όπως μεταμορφώθηκα κι εγώ, σαν πουλί έγινα, ανάμεσα στα κλαδιά και στη φυλλωσιά της μουριάς τόσα χρόνια, στο τέλος άρχισα να καταλαβαίνω. Τσιριτρί και τσιριτρό είχαν χορτάσει τ' αυτιά μου κι αυτά, μήτε που νοιάζονταν που είχαν ακροάτρια. Σαν κουτσομπόλες έκαναν και δώστου καυγάδες και τσιμπίματα σωρό και ξεπουπουλιάσματα και κυνηγητό, ώσπου έφτανε μια μεγάλη καρακάξα με τη στριγλή λαλιά της κι εξαφανίζονταν αμέσως στο λεπτό. Εκείνη διάλεγε τις πιο μεγάλες και γλυκιές μούρες κι έτρωγε με την ησυχία της. Έτρωγα κι εγώ τις πιο ώριμες, σαν ησύχαζε το κεφάλι μου από τα σπουργιτομαλώματα. Τέτοια μεγάλη γλύκα...έχω να νοιώσω από τότε... Κι όταν βαριόμουν τα άσπρα μούρα, πήγαινα σιγά-σιγά στην άλλη μουριά με τα μαύρα μούρα. Αλλά εκεί ήταν το μεγάλο μου πρόβλημα. Γιατί τα μαύρα μούρα έβαφαν τα χέρια μου και τα μάγουλά μου. Έβαφαν το φόρεμά μου και τα πόδια μου. Μιλάμε...δεν μπορούσα να κρυφτώ πουθενά...Αλλά, όσο κι αν μάλωνε η μαμά μου, τόσο εγώ δεν άκουγα. Κι είχε γίνει το καλοκαίρι, ένας πραγματικός εφιάλτης, για τη μαμά μου κυρίως, που είχε ψύχωση με την καθαριότητα. Έριχνε νερό με το λάστιχο να ξεπλυθούν τα μούρα από την αυλή, φώναζε που λέρωνα το καθαρό μου φουστάνι και στρίγγλιζε να μην ανεβαίνω στη μαύρη μουριά. Κι έτσι, για να την κάνω ευτυχισμένη καθόμουν συνεχώς πάνω στη λευκή μουριά. "Θα στοιχιώσεις εκεί πάνω", έλεγε η μαμά μου. "Κατέβα κάτω να φάμε, νύχτωσε". Αλλά εγώ δεν άκουγα. Και τι να φάω δηλαδή; Μήτε φαγητό ήθελα , μήτε τίποτα. Είχα φάει όλη τη μέρα τόσα πολλά μούρα, που είχε πριστεί το στομάχι μου και είχα λιγωθεί μόνο από δίψα και κατέβαινα κι έβαζα το στόμα μου στο λάστιχο κι έπινα κι έπινα νερό και δε χόρταινα. Τέτοια καλοκαίρια αξέχαστα, μου χάρισαν οι μουριές...κι ιδιαίτερα η λευκή "γλυκιά μουριά μου"
* Η ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥΡΙΑ ΜΟΥ, Γράφει ηΝότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
artnotakymothoe
Copyright:Νότα Κυμοθόη 2008 .

ΠΟΙΗΣΗ: Γράφει η Νότα Κυμοθόη στον ΡΑΜΠΙΝΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ


ΠΟΙΗΣΗ
Γράφει η Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi

Στον ΡΑΜΠΙΝΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ

Είχα τη χαρά να περπατήσω εκεί οπού περπατούσε ο Ρ.Ταγκόρ το 1994 και να μελετήσω γι΄αυτόν στο σπίτι οπού έμενε και τώρα αποτελεί έναν σπουδαίο χώρο μελέτης και σπουδής για όσους αγαπούν τη γνώση στην μακρινή χώρα Ινδία, εκεί οπού έζησε και μεγαλούργησε...ταπεινός μέσα στη μεγαλοσύνη του. Η Ποίησή του με νανούρισε νύχτες πολλές, οπού ήμουν έφηβη και προβληματισμένη μακριά από το σπίτι μου...
( από το βιβλίο "Σκόρπια Πουλιά" του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ)


Μέσα από τη θλίψη όλων των πραγμάτων
ακούω το σιγαλό τραγούδι της αιώνιας μητέρας
*
Εσύ είσαι η μεγάλη σταλαγματιά της δροσιάς κάτω από το φύλλο του λωτού
Εγώ είμαι η πιο μικρή στο απάνω μέρος του φύλλου
*
Ο καλλιτέχνης είναι ο εραστής της ζωής
γιαυτό είναι ο σκλάβος της, μαζί και ο αφέντης της
*
Τούτη η λαχτάρα είναι για κάτι που το αισθάνεται κάποιος στο σκοτάδι
μα δεν το βλέπει στο φως της ημέρας
*
Οι ρίζες είναι κλαδιά κάτω στη γη
Τα κλαδιά είναι ρίζες μες στον αέρα
*
Οι ανώνυμες ημέρες έχουν αφήσει το άγγιγμά τους απάνω στην καρδιά μου
σαν το μούσκλο στον κορμό του γέρικου δέντρου
*
Οι άνθρωποι πάνε μέσα στο πολυτάραχο πλήθος
για να πλήξουν την κραυγή της δικής τους σιωπής
*
Κουβαλώ στον ανθισμένο κόσμο μου
όλους τους κόσμους που δεν υπάρχουν πια
*
Το φύλλο γίνεται λουλούδι όταν αγαπά
Το λουλούδι γίνεται καρπός όταν η αγάπη του φτάνει στη λατρεία
*
Κοιτάζω τα δέντρα που σαλεύουν
και στοχάζομαι πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος
*
Η μεγάλη δύναμη του Θεού
βρίσκεται μέσα στο απαλό αεράκι που φυσάει
κι όχι μέσα στην ανεμοζάλη
*
Ο μεγάλος περπατεί με τον μικρό χωρίς κανένα φόβο
ο μέτριος κρατιέται μακριά
*
Αγάπη, όταν έρχεσαι
κρατώντας στο χέρι σου το αναμμένο λυχνάρι της οδύνης
μπορώ να ξεχωρίσω το πρόσωπό σου
και να δω πόσο είσαι ευλογημένη από το Θεό
*
Το χαμόγελό σου ήταν τα λουλούδια από το δικό σου κήπο
τα λόγια σου ήταν το ψιθύρισμα του δικού σου δάσους
μα η καρδιά σου ήταν η γυναίκα που ξέραμε όλοι
*
Ο Θεός αγαπά τα λυχνάρια των ανθρώπων
περισσότερο από τα μεγάλα του αστέρια
*
Ότι είναι πολύ καλό
δεν έρχεται μόνο του
Στον ερχομό του το συνοδεύει το σύνολο
*
Η καρδιά μου σήμερα
νοσταλγεί να φτάσει στη μοναδική ευτυχισμένη ώρα
μέσα από τη θάλασσα των καιρών
*
Φοβισμένοι στοχασμοί, μη με φοβάστε εμένα
είμαι ποιητής

*Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, μετάφραση Κ. Καρθαίου, εκδ. Αδελφών Κωνσταντινίδη, Θεσ/νίκη 1969)
Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .


© Nότα Κυμοθόη


ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, γράφει η Νότα Κυμοθόη 2008


ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ*Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2008
*από τις μελέτες μου και το βιβλίο μου "Στα μονοπάτια των ανθρώπων", εκδ. ΑΘΗΝΑ 2007

Η λατρεία της Γαίας ή Μεγάλης Θεάς συνδέεται με το δέντρο της ως ιερό σημείο αναφοράς. Το δέντρο της Θεάς, η οποία ήταν χθόνια, ταυτίζεται με τον γίγαντα Πύθωνα, το γιο της που σκότωσε ο Θεός Απόλλων στους Δελφούς. Ταυτίστηκε με τον όφι τον αρχαίο που έδωσε το μήλο στην Εύα κι εκείνη το πρόσφερε στον Αδάμ. Το δέντρο της γνώσης όλου του αρχαίου ελληνικού Πνεύματος και λατρείας του Θεού Απόλλωνος σφραγίστηκε με την μεγάλη απαγόρευση των πρωτοπλαστών μέσα στον Παράδεισο. Γιατί? Ο Διόνυσος ονομαζόταν και Δενδρίτης ως Θεός της Γονιμότητος αφού γίνονταν διάφορα τελετουργικά δρώμενα λατρείας του πριν την ερωτική συνεύρεση των ζευγαριών. Μια αρχέγονη τελετή, που τα Μυστήρια της τελούσαν στην αρχαία Βαβυλώνα αλλά και στη Μεσοποταμία...
Συνέχεια στο βιβλίο μου..